آقای برزگر، صاحب زمین، به ما گفت: «سنگ بردار و تا جایی که توان داری آن را پرت کن. تا هرجا که سنگ افتاد زمین مختص مسجد است و می‌توانی آن را بسازی».
محله شهید آوینی که در میان عموم مردم به گلشهر شهرت دارد، میزبان بخش زیادی از مهاجران افغانستانی است. برخی از مشهدی‌ها به این محله کابل کوچلو هم می‌گویند. مهاجران در این محله احساس غربت نمی‌کنند. فراوانی مغازه‌های فروش لباس و غذای افغانستانی باعث شده این محله یکی از ظرفیت‌های گردشگری مشهد باشد.
ابوالفضل مجیدی‌نژاد، نوجوان محله شهید‌آوینی، آرزوی رسیدن به سکو‌های جهانی رشته ووشو را دارد و هر روز تمرین می‌کند.
مجموعه عکس‌های جواد خلیلی از چندین دهه زندگی مهاجران افغانستانی در ایران حکایت دارد؛ از عزا و عروسی تا کار و کاسبی.
سکینه بابکی مدیر مدرسه شائولین ووشو گلشهر جزو اولین دخترانی بوده که در گلشهر ورزش می‌کرد.
اصغر دهقان، جودوکار محله شهید آوینی به‌قولی خاک این عرصه را خورده است، اما بیشتر از استاد بودن و ورزشکار بودن، خودش است.
نمایشگاه «از عرفات تا فرات» در کوچه پشت بازار بزرگ ملل تداعی‌کننده بین‌الحرمین کربلاست. در اینجا آثار هنرمندان مهاجر افغانستانی با موضوع عزاداری به نمایش گذاشته شده است.
سمیه غلامی اولین دختری است که برای کشور افغانستان در ورزش بانوان مدال طلا گرفته است.