چندسالی می‌شود که اهالی محله آب‌و‌برق دست به دست هم می‌دهند تا شب‌های ماه رمضان در مسجد امام‌جعفرصادق (ع) دور هم افطار کنند.
فرشته میرزابیگی می‌گوید: اگر خودم برای افطار مهمان داشتم، با آنکه پهن‌کردن سفره افطار در منزل به‌مراتب آسان‌تر از اینجاست، بیشتر خسته می‌شدم؛ اما کار که برای اهل‌البیت (ع) باشد، انرژی می‌گیرم.
امسال به‌مناسبت میلاد امام‌حسن مجتبی (ع)، سفره افطاری شش‌کیلومتری در خیابان امام‌رضا (ع) پهن شد. قرار بود از ۱۲هزار نفر روزه‌دار میزبانی شود اما سه‌برابرونیم جمعیت، پای این سفره‌ها اطعام شدند.
سمیه نجات‌زادگان از اتاق دو لَتی می‌گوید که سفره بزرگی از این سر اتاق تا آن سرش پهن می‌شد، اما درِ این اتاق تا شب و بعداز افطار و آمدن میهمان‌ها بسته بود.
فاطمه تقی‌زاده خاطره اولین سالی که روزه گرفته است را تعریف می‌کند: خدابیامرز پدرم برای اینکه من را تشویق کند، نزدیک افطار یک‌قران پول می‌داد و می‌گفت برو برای خودت خوراکی بخر.
اهالی محله فردوسی ماه رمضان امسال دیگر صدای گرم و گیرای سحرخوان‌شان را نمی‌شنوند.
از روزی که امیرعلی‌شیر نوایی در دوره تیموریان دستور داد میهمان سرای حضرتی با نام «غلورخانه» حرم‌مطهر را احداث کنند تا امروز غذادادن به زائران تعطیل نشده است.